ประวัติโดยย่อของพระถังซัมจั๋ง-1

พระถังซัมจั๋งหรือเสวียนจั้ง มีชื่อเดิมว่าเฉินเหว่ย เป็นคนอำเภอเอี่ยนซือ มณฑลเหอหนัน เกิดเมื่อปี ค.ศ. 602 (ในสมัยราชวงศ์สุย เหยินโซ่วปีที่ 2) บิดามารดาเสียชีวิตเมื่อเขาอายุได้ 11 ปี และเขาได้บวชเรียนที่วัดจิ้งถู่ซื่อ เมืองลั่วหยางเมื่ออายุ 13 ปี เวลานั้นเป็นช่วงที่ราชวงศ์สุยกำลังจะถูกโค่น บ้านเมืองมีศึกสงครามระส่ำระสาย ต่อมา เขากับพี่ชายซึ่งบวชเป็นพระภิกษุอยู่ก่อนแล้วเดินทางไปจำพรรษาที่วัดฮุ่ยยื่อซื่อ ในเมืองเฉิงตู เมื่ออายุ 20 ปีก็บำเพ็ญศีลอย่างเคร่งครัด ได้ธุดงค์เลียบแม่น้ำแยงซีล่องไปถึงมณฑลหูเป่ย หูหนัน เจียงซี เจียงซู เจ๋อเจียง เหอหนัน และเหอเป่ย กินพื้นที่เกือบๆครึ่งหนึ่งของผืนแผ่นดินจีน เพื่อแสวงธรรมจากผู้รู้จริงในพุทธศาสนา แต่เขาพบว่าอาจารย์แต่ละท่านมีคำสอนหลากหลายแตกต่างกัน จึงเกิดความคิดจะเดินทางไปแสวงธรรมที่ประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของพุทธศาสนาที่แท้จริง โดยได้ออกเดินทางจากเมืองฉางอันในปี ค.ศ. 629

พระถังซัมจั๋งได้ศึกษาเล่าเรียนที่วัดนาลันทา ประเทศอินเดียเป็นเวลา 5 ปี ระหว่างที่พำนักอยู่ในอินเดีย เป็นที่เคารพนับถือของพระเจ้าหรรษวรรธนะ (King Harshavardhana) เป็นอย่างมาก พระองค์ได้จัดให้มีการอภิปรายครั้งยิ่งใหญ่เกี่ยวกับพุทธศาสนา และได้เชิญพระถังซัมจั๋งเป็นองค์ปาฐกคนหนึ่งด้วย ปรากฏว่าไม่มีผู้ใดโต้แย้งคำอภิปรายของพระถังซัมจั๋งเลย การอภิปรายครั้งนี้ทำให้ชื่อเสียงของพระถังซัมจั๋งเป็นที่เลื่องลือ ได้รับยกย่องว่ามีความรู้ในสุตตันปิฎก วินัยปิฎก และอภิธรรมปิฎกเป็นเลิศ ต่อมาในปี ค.ศ. 645 จึงได้เดินทางกลับประเทศจีนซึ่งเป็นรัชสมัยของฮ่องเต้ถังไท่จง